بررسی موسیقی متال

[Maximus]

یکی از زیرشاخه‌های اصلی راک، سبک متال است که امروزه خود به عنوان یک شاخهٔ اصلی شناخته می‌شود. از موسیقی متال که به علت خشن‌بودن آواها به این نام خوانده می‌شود، به خودی خود زیر شاخه‌های متعددی منشعب شده‌است. دههٔ هشتاد میلادی دوران شکل‌گیری کامل‌تر و تعالی این سبک به حساب می‌آید. یکی از گروه‌های شاخص دههٔ هشتاد گروه آمریکایی متالیکا با سبک هوی متال را می‌توان نام برد. موسیقی متال می‌خواهد در اشعارش اعتراض را به گونه مستقیم بیان کند. اولین گروه سبک متال بلک سبت با خوانندگی جان آزی آز بورن می‌باشد
موسیقی هوی متال از تکنیکی ترین، فنی‌ترین و فلسفی‌ترین موسیقی‌های جهان است. مفهوم شعرهای هوی متال همان طور که قابل لمس هست اعتراض آمیز هم هست
موسیقی متال نه تنها اشعار تو خالی سکس و عشق نیست، بلکه در مورد مساعل مختلف از جمله سیاسی، فرهنگی اجتماعی و حتی اسطوره‌ای هم سخن به میان آورده می‌شود. موسیقی که در عین سنگینی حرف خود را بیان می‌کند.
طرفداران این سبک معتقد هستند که متال یک موسیقی عادی نیست بلکه یک جنبش عظیم فکری و تحولی درونی برای انسان‌هاست. جنبشی که از حقوق بشر دفاع می‌کند و قصد دارد با نشان دادن پستی‌ها و رذالت‌ها انسان را در مسیر اصلی خود هدایت کند و با ابزار سخت خود، سخت‌ترین انسان‌ها را فرو می‌ریزد و انسان متکی به نفس و تفکر خویش را به وجود می‌آورد.
این عده از هر عنصری اسنفاده می‌کنند. از نوع لباسی که به تن می‌کنند، از طرز آرایش، مدلهای ریش و مو گرفته تا برخوردهای اجتماعی، برای نشان دادن اعتراض خود استفاده می‌کنند
متال پس از جنگ جهانی دوم پایه گزاری شد، واقعه‌ای که بر روی همهٔ کشورهای جهان مخصوصا کشورهای اروپایی تأثیر بدی گذاشت و همه ملتها با مشکلات جدی روبرو شدند. قهرمانان میدان‌های نبرد با وجود رشادتهای فراوان کنار گذاشته شدند و فساد همه جا را پر کرد
متال یک عامل اساسی در برابر خفقان و سکوتی بود که دولتها به وجود آوردند.
طرفداران این سبک معتقدند که تلاش‌هایی صورت گرفت که که چهره این موسیقی را نزد مردم خراب کنند و مردم را نسبت به آن بی اعتماد کنند، آلیس کوپر تحت فشار قرار گرفت و مورد تمسخر مردم شد، آزی آزبرن به جرم شیطان پرستی به دادگاه کشیده شد، افرادی چون فردی مرکوری مورد انتقادهای شدید قرار گرفتند


زیر مجموعه‌های ریتم متال:

Traditional Metal
Heavy Metal
Doom Metal
Death Metal
Black Metal
Progressive Metal
Industrial Metal
N.W.O.B.H.M
Christian Metal
Thrash/Speed Metal



Heavy Metal

پر طرفدارترین و شناخته شده‌ترین باند موسیقی متال در جهان و مخصوصا ایران گروه متالیکا است.
این گروه به رهبری لارس اولرک درامر دانمارکی اولاصل گروه در سال۱۹۸۲ تأسیس شد و اولین آلبوم خود را در سال ۱۹۸۳ بنام kill them all به بازار عرضه گرچه نمی‌توان متالیکا را گروهی کاملاً خلاق و دارای سبکی منحصر بفرد دانست ولی بی تردید متالیکا بخاطر توانایی‌های کم نظیرش در آهنگ سازی و تنظیم مدرنترین آثار ترش متال از رقبای خود همیشه یک سر و گردن بالاتر بوده‌است. متالیکا همانطور که خودش اذعان کرده بشدت تحت تأثیر گروه‌های متال دهه۷۰ و مخصوصا گروه‌های موج نوی هوی متال انگلیسی قرارداشته و می‌توان گفت متالیکا این جریان را تقویت کرد و آن را به کمال رساند. نویسنده دوران طلایی گروه را دهه۸۰ میلادی می‌داند. یعنی زمانی که گروه چهار آلبوم موفق خود را عرضه کرد.گرچه نمی‌توان تمام آثار متالیکا بعد از این دوره را کم ارزش دانست ولی افت هنری گروه بعد از این دوران که بیشتر به علت تغییر سبک حساب نشده و فرار افراطی اش از آهنگسازی مدرن به سوی نوعی سادگی و تکیه بیشتر برجلوه‌های دیداری بود کاملاً مشهود است.آلبوم load خود دلیل روشنی بر این ادعا است، بطوری که بعضی منتقدان متالیکا ی واقعی را متالیکای دهه۸۰ می‌دانند.


Doom Metal


در اینجا گروهای همچون Black Sabbath, Paradise Lost, Anathema فعالیت دارند. در خلاف بقیه ریتم‌ها ممکنه در دوم متال اشعار بصورت داستان و کلمه‌ای بیان شود. نام اصلی این شاخه دوم دث DOOM DEATH هستش که در کنار شاخه دث متال قرار می‌گیرد. از گروه‌های بسیار معروف این شاخه گروه اپث OPETH هست..گروه‌های این شاخه: Black Sabbath, Crowbar, Winter, *Abdullah*, My Dying Bride, Iron Man




DEATH metal


قوی‌ترین شاخه در موسیقی متال ریتم دث متال است. دث متال توسط گروه دث ایجاد گردید. به همین دلیل اسم این دث متال شد. از گروه‌های خدایی که در قوی شدن این موسیقی فعالیت کردند گروه‌های DEATH, Deicide, Morbid Angel, Entombed, Obituary می‌باشند. هدف در اشعار به خوبی قابل تشخیص است. گروهای این شاخه: At The Gates, In Flames, Entombed



Progressive Metal


از شاخه‌های آغازین و اولین متال می‌باشد که گروه‌های زیادی در آن فعالیت نمی‌کنند. برای نمونه گروه Dream Theater از اولین گروه‌های ایجاد شده می‌باشند. در سال‌های اخیر توجه نسبت به این شاخه بسیار محدود شده‌است و افراد زیادی طرفدار این شاخه نیستند. همچنین بر خلاف ریتم‌های دیگر در موسیقی متال موسیقی گروه‌ها بصورت میکس MIX شده می‌باشند. گروه‌های این شاخه: Dream Theater, Watchtower, Fates Warning, Queensryche, Cynic, Spiral Architect



تنها كاربران عضو مي توانند لينك ها را مشاهده كنند.

[Maximus]

متن بالا ناقص و بعضا نیاز به تغییر دارد.
چند زیرشاخه مهم از متال هم در آن مورد بررسی قرار نگرفته اند!
سعی می شود مطالبی که ناقص است از جاهای دیگر گردآوری و اینجا قرار داده بشه!

[Maximus]

ترش متال


تِرَش متال (به انگلیسی: Thrash metal) به‌عنوان اصلی‌ترین سبک مشتق از هوی متال شناخته می‌شود.
گیتاری پرخاش‌گر، سرعتی، تکنیکی، جوی سنگین که عموماً چیزی ناموزون و فراتر از ملودی می‌نوازد.
چیزی که شاید در اوایل کار با اسپید متال یکسان به حساب می‌آمد. اما گروههایی مثل متالیکا و مگادث که جزو بهترین‌های این سبک بودند چیزی فراتر از این را به نمایش گذاشتند که شامل ریفهای قوی گیتار بود.

گروهای موفق این سبک



در آمریکا: اصلی‌ترین و سرشناس‌ترین گروه‌های این سبک که به 5 گروه بزرگ ترش متال معروفند:
متالیکا
اسلیر
انترکس
مگادث
پنترا
تنها كاربران عضو مي توانند لينك ها را مشاهده كنند.


سایر گروه‌های خوب و موفق ترش متال در آمریکا:
آورکیل
دارک انجل
اکزودوس
متال چرچ
تستمنت
دث انجل
آناکروسیس

در آلمان: سه گروه بزرگ ترش متال آلمانی:
کریتور
سادام
دیستراکشن

قدیمی‌ترین گروه ترش متال آلمانی:
هولی موزز

در کانادا:
وایوُد
آنیهیلیتور
در برزیل:
سپولتورا
سارکوفاگو

درسوییس:
سلتیک فراست
کُرونِر

تنها كاربران عضو مي توانند لينك ها را مشاهده كنند.

[Maximus]

Power metal

پاور متال یکی از زیر مجموعه‌های سبک هوی متال است که از هم درآمیزی متال سنتی و ترش متال یا اسپید متال پدید آمده‌است و معمولا حال و هوای سمفونیک دارد.
پاور متال را به دو گونه متفاوت اما مربوط به هم تقسیم می‌کنند: یکی را به آمریکای شمالی نسبت می‌دهند که تا حد زیادی در همان جا جلوه و نمایانگر شده و این قسم با اصواتی سنگین، شبیه اسپید متال همراه شده‌است. گونه دیگر را پایه‌ریزی شده در اروپا می‌دانند بخصوص آلمان، انگلستان و اسکاندیناوی که نقش ویژه‌ای داشته‌اند. تفاوت این گونه با شکل آمریکای شمالی را در وجود اصوات ملودیک آرام‌تر و استفاده از ساز کیبورد در آن می‌دانند.

امروزه پاور متال دارای تمپویی با سرعت بالا و هارمونی‌های ملودیک است. می‌توان گفت اصوات در پاور متال ملایم شده اصوات موسیقایی سبک اسپیدمتال است به همین دلیل اسپید متال را طلایه‌دار پاورمتال می‌نامند.

خوانندگان

در پاور متال توجه ویژه‌ای به نحوه اجرای خواننده شده‌است، در این سبک خواننده اصواتی بسیار ملایم‌تر و ظریف‌تر از اصوات درشتی که خواننده‌ها در سبک‌هایی چون دث متال و بلک متال اجرا می‌کنند را از خود بروز می‌دهد. در دنباله میراث بزرگانی چون رونی جیمز دیو، بروس دیکینسون و راب هالفورد و دیگر خوانندگان مشهور سبک هوی متال، خوانندگان پاور متال هم در «کوک اصوات بالا» می‌خوانند. صدای اکثر خوانندگان این سبک در ردهٔ تنور است که توانایی اجرای نُت‌های بسیار بالا را دارند. از میان آن‌ها می‌توان خوانندگان بزرگی چون تیمو کوتیپلتو از گروه استراتو وریوس، مایکل کیسکه خواننده سابق گروه پرآوازه هلووین، اندی دریس خواننده فعلی گروه هلووین و رالف شفرز خواننده گروه پریمال فیر را نام برد. البته در طول سوابق تاریخی سبک پاور متال ما به خوانندگانی چون مت بارلو از گروه آمریکایی آیسد ارث یا ماتیاس بلد از گروه فالکونر و یا یوآخیم بردن خواننده گروه ساباتون بر می‌خوریم که بر خلاف گروه‌های قبلی صدایی درشت و بم دارند گرچه در بعضی آهنگ‌های بخصوص مانند قطعه «Creator Failure» از آلبوم Burnt Offerings مت بارلو اجرایی متفاوت دارد آنچنانکه ناخودآگاه صدای راب هالفورد تداعی می‌شود.

خوانندگان پاور متالی همچون اندی دریس از هلووین، تیمو کوتیپلتو از استراتو واریوس و کای هانسن از گاما ری و یا هانس کورش ار بلایند گاردین معمولاً در هنگام ضبط قطعات در استودیو در چندین لایه اقدام به ضبط صدای‌شان می‌کنند. به این کار استفاده از جلوهٔ کُرال(آوازخوانی گروهی) می‌گویند و این یادآور گروه راک انگلیسی کوئین است که از این جلوه در کارهای خود استفاده می‌کردند. البته ما در ژانرهای دیگر هوی متال نیز شاهد خوانندگانی هستیم که گاه صدایی شبیه به خوانندگان پاورمتال دارند و به اصطلاح صدای آنها «کوک اصوات بالا» را دارد مانند جویی بلادونا از گروه آمریکایی ترش متال آنترکس. با این اوصاف می‌توان نتیجه گرفت که خوانندگی با کوک صدای بالا منحصرا به خوانندگان گروه‌های پاورمتال نمی‌شود ولو اینکه از این نوع خوانندگی بیشتر در سبک پاورمتال استفاده می‌شود.

موضوع اشعار

مضمون اشعار در سبک پاور متال اگرچه که مانند خود متال از گوناگونی زیادی برخوردار است ولیکن در این سبک اغلب از مضامینی همچون مضامین خیالی و افسانه وار(مانند : گروههای رافاسودی آو فایر، بلایندگاردین و فالکونر) استفاده می‌شود و همینطور مضمون برادری و پایبندی به تعهدات مضمونی است که مورد استفاده بعضی گروه‌های پاور متالی چون استراتو واریوس، هلووین، گاما ری، همرفال و دراگن فورس قرار گرفته‌است. همچنین موضوعات روانشناسانه‌ای چون تقلای درونی و احساسات نیز درون‌مایهٔ اشعار بعض دیگری از گروه‌های پاورمتال شده‌است. که از میان آن‌ها می‌توان از پریمال فیر و نایت ویش نام برد. اما موضوعات دیگری همچون مرگ و جنگ را می‌توان در آثار گروه‌هایی چون منووار، ساباتون و آیسد ارث یافت. موضوعات ضد مذهبی و سیاسی که در متال رایج هستند در اینجا و در این سبک کمتر به چشم می‌خورند.

تنظیم آهنگ و سازبندی

در پاورمتال گیتار الکتریک و گیتار باس ریف‌هایی با تمپوی بالا را می‌نوازند، ولی آکوردها در این سبک با سرعت پایین تری تغییر می‌کنند با تمپویی منظم در هر میزان و یا حتی آهسته‌تر. هرچند که وجود سولوهای فوق سریع و سخت در این سبک تقریبا اجتناب ناپذیر جلوه می‌کند. تغییر آهسته آکوردها در پاورمتال همان مفهومی را در تعریف پاورمتال دارد که تغییر سریع آکوردها در تعریف سبک ترش متال رایج دارد. معمولاً در این سبک استفاده به‌جا و مناسبی از آکوردهای ماژور می‌شود و این دقیقا همانند استفاده خوب از آکوردهای سری سیرکل است. از گیتاریست‌های توانمند و صاحب سبک در پاورمتال می‌توان کای هانسن از گاما ری، مایکل ویکاث از هلووین و تیمو تولکی از استراتو واریوس را نام برد.

تعدادی از نوازندگان درامز پاورمتال برای آن‌که بتوانند نت‌های سیکسوله را با قدرت و دقت بیشتری بر سر هر ضرب بنوازند معمولاً از پدال دوبل باس و یا از دو عدد طبل باس استفاده می‌کنند. اصولا این تکنیک در پاورمتال به نسبت سایر ژانرهای هوی متال معمول‌تر است ولی مختص پاور متال نیست و در دیگر شاخه‌های موسیقی هوی متال هم کاربرد دارد. این روش نوازندگی درامز توسط اینگو شویتنبرگ (نوازنده درام هلووین) کامل شد. روش و تکنیک او امروزه مورد استفاده بسیاری از نوازنده‌های درامز دیگر قرار گرفته‌است . با این وجود در سبک پاور متال شاهد تعدادی نوازنده درامز هستیم که از شیوهٔ دیگری به غیر از این شیوه استفاده می‌کنند. آنها از تکنیک مورد استفاده در سبک ترش متال یعنی استفاده سریع‌تر و انفجاری از دو طبل باس که ۳ ضرب را به ۶ ضرب با زدن یک ضربهٔ اضافی تبدیل می‌کند استفاده می‌کنند. از این دست نوازندگان می‌توان درامرهای آیسد ارث و بلایند گاردین را نام برد. روش غیر معمول دیگری هم در این سبک به چشم می‌خورد که ضرب انفجاری (به انگلیسی: blast beat) نام دارد. درامرهای دو گروه دراگون فورس و سلادور از این تکنیک استفاده می‌کنند.

ساز کیبورد هم معمولاً توسط گروه‌های پاورمتال در سازبندی آهنگ‌ها مورد استفاده قرار گرفته و می‌گیرد. این کار توسط جنز جانسون از گروه استراتو وَریوس همگانی شد، البته استفاده آن‌ها از لهجه‌های ظریف به صداهای پر در ملودی متغیر می‌نماید. بعضی از گروه‌های سمفونی پاورمتال مانند نایت ویش، رافازودی آو فایر و یا فیری لند در ضبط و استفاده بیشتر از عناصر موسیقی سمفونیک شهرت دارند. این گروه‌ها به‌جای نوازندهٔ کیبورد از ارکسترهای مجهز برای همراهی با موسیقی‌شان استفاده می‌کنند.

گونه‌های پاورمتال

گونهٔ آمریکایی
پدید آمدن پاورمتال آمریکایی را مربوط به دهه۸۰می دانند و آن را شاخه نوظهوری از کلاسیک متال، ترش متال و اسپیدمتال دانسته‌اند. این سبک معمولاً سریع، رک و بی پرده، سنگین و مهاجم‌گونه است که حال و هوای حماسی رزم گونه خاصی را القا می‌کند. در این گونه هیچ گاه کیبورد نقش بزرگی را ایفا نکرده و در عوض توجه بیشتر بر روی خوانندگی و ریف‌هاست. از این گونه می‌توان به منو وار، آیسد ارث و جگ پنزر اشاره کرد.


گونهٔ اروپایی
سرچشمه این گونه را از موج نو هوی متال انگلیسی دانسته‌اند، پدید آمدن "ملودیک پاورمتال" را به ظهور گروه آلمانی هلووین در دههٔ ۸۰ میلادی و گروه فنلاندی استراتو واریوس در دههٔ ۹۰ نسبت می‌دهند. در این گونه تمرکز ویژه‌ای بر روی ملودی شده و حال و هوای مثبت و روشنی دارد. گروه پر آوازه هلووین توانست با ترکیب ریف‌های سریع خفه شده اسپید متال و اجرای خواننده با کوک صدای بالا سبک جدیدی را پدید آورد که امروزه آن‌را «ملودیک پاور متال» می‌نامیم. ضبط آلبوم نگهبانان هفت کلید قسمت اول توسط هلوین را نقطه تولد پاورمتال دانسته‌اند. استراتو واریوس هم توانست که با استفاده از کیبورد و گیتار که قطعات سولوی نئو-کلاسیک را می‌نوازد در پیشرفت قسمت ملودیکِ پاورمتال موفق باشد.


برگرفته از ویکی پدیا

[Maximus]

Speed metal

اسپید متال یکی از زیر شاخه‌های موسیقی سبک هوی متال است که در اوایل دههٔ ۸۰ میلادی پدید آمد.
ریشه‌های این سبک به موج جدید هوی متال انگلیسی و هاردکور پانک بر می‌گردد.
این سبک در سایت آل میوزیک اینگونه تعریف شده‌است : «موسیقی به شدت سریع، سوزان و بطور سخت و طاقت فرسا تکنیکال». و همچنین در همین سایت عنوان شده‌است که اگر سرعت و تکنیک‌های طاقت فرسا را از اسپید متال بگیریم آنگاه ترش متال را خواهیم داشت.

قطعهٔ «Stone Cold Crazy» از آلبوم Sheer Heart Attack گروه موسیقی کوئین که توسط گروه متالیکا اجرای مجدد شد یک نماد اسپید متال است. از گروه‌های تاثیرگذار در شکل‌گیری این سبک می‌توان به موتور هد و جوداس پریست و اسلیر اشاره کرد.

[Maximus]

Death metal

در سبک دِث متال از ضرب آهنگ‌های میانه، گیتارهای با صدای بسیار دیسترت شده، خواندن با صدای غُرش بم، استفاده از تکنیک بلست بیت در نوازندگی درامز و ساختارهای موسقی پیچیده به همراه تغییرات بسیار ضرب آهنگ استفاده می‌شود. سبک دث متال از اواسط دهه ۱۹۸۰ میلادی ایجاد شد. به طور کلی از سبک ترش متال و گروه‌هایی چون اسلیر، کرییتور و سِلتیک فراست الهام گرفت.
همراه با ظهور گروه دِث و رهبر آن چاک شولداینر که از وی به عنوان پدرخوانده سبک دِث متال یاد می‌شود، از گروه‌هایی چون پوسسد (Possessed) و ماربید انجل نیز به عنوان پیشتازان این سبک یاد می‌شود.

[Maximus]

وایکینگ متال

وایکینگ متال (Viking metal) یکی از ژانرهای موسیقی هوی متال است که با مشخصه‌هایی مانند سرعت بسیار بالای قطعه‌ها، استفادهٔ سرودگونه و زیاد از کیبورد، تاکید غم‌افزا و دراماتیک بر اسطوره‌های اسکاندیناوی، نورس پاگانیسم و مسائل مرتبط با عصر وایکینگ‌ها شناخته می‌شود.
وایکینگ متال سبک موسیقی پُر سر و صدا، بی‌نظمی است که بیشتر اوقات با ملودی‌های غمگین کیبورد همراه می‌شود.
«آواهای حماسی» جزو ملزومات این گونهٔ موسیقی به‌شمار می‌رود و گروه‌های وایکینگ معمولاً رویکردی هجوآمیز در استفاده از کیبورد دارند.
در موسیقی گروه‌های وایکینگ-مانند گروه‌های فولک متال- استفاده از سازهای آکوستیک و بعضی آلات موسیقی غیر متداول در موسیقی هوی متال هم رواج دارد.


گروه سوئدی باتوری از پیشگامان وایکینگ متال به‌شمار می‌آید. آلبوم آغازین آن‌ها با نام باتوری که در سال ۱۹۸۴ منتشر شد در نزد بسیاری به‌عنوان اولین اثر بلک متال شناخته شده‌است. آلبوم ۴ام گروه باتوری به‌نام Blood Fire Death منتشر شده به‌سال ۱۹۸۸ دربرگیرندهٔ دو آهنگ «یک روز خوب برای مردن» و «‎Blood Fire Death‎» است که جزو اولین قطعات وایکینگ متال به‌شمار می‌آیند.

وب‌گاه آل‌میوزیک از این آلبوم به‌عنوان «احتمالا اولین اثر واقعی وایکینگ متال» یادکرده‌است. این روند با انتشار آلبوم ۱۹۹۰ آنها با عنوان Hammerheart ادامه یافت. Hammerheart نقطهٔ عطفی در معرفی وایکینگ متال به‌عنوان یکی از ژانرهای نوظهور هوی متال بود.


در سال‌های بعدی و با ظهور گروه‌هایی مانند این‌اِسْلِیْوْدْ از نروژ، وایکینگ متال بسط و توسعهٔ بیشتری یافت. آلبوم آغازین آن‌ها با نام Vikingligr Veldi که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد دربرگیرندهٔ قطعاتی بود که درآن‌ها گونه‌ای حس شرارت و ضرباهنگ بالا، با تِم‌های برگرفته از موسیقی فولک کشورهای اسکاندیناوی درهم‌آمیخته بود. این‌اِسْلِیْوْدْ با الهام از باتوری گونه‌ای از وایکینگ متال را ارائه می‌کردند که بازگوکنندهٔ افسانه‌های کهن و سُنت‌های باستانی کشور نروژ بود. دومین آلبوم آن‌ها با نام Frost که آن‌هم در سال ۱۹۹۴ منتشر شد یک اثر موسیقایی مهم از لحاظ ارائهٔ «صورتی تکامل‌یافته از وایکینگ متال» به‌شمار می‌آید. با در نظر گرفتن ویژگی‌هایی هم‌چون بکارگیری تِم‌های وایکینگی، تنظیم‌های هوشمندانهٔ گیتار، استفاده از ضرب‌های انفجاری درامز، تنظیم‌های گوش‌نواز و در عین حال پیچیدگی سازبندی، هارمونی‌های خوب و زمان‌بندی‌های درست،
این‌اِسْلِیْوْدْ به‌عنوان یکی از تحسین‌برانگیزترین و مهم‌ترین رواج‌دهندگان ژانر وایکینگ متال شناخته می‌شود.

[Maximus]

Black metal

Black metal یکی از زیرشاخه‌های نهایی موسیقی هوی متال است.
ضرب‌آهنگ بالا، خواندن همراه با جیغ‌های گوش‌خراش، صداهای گیتار دیسترت شده و استفادهٔ زیاد از تکنیک‌هایی مانند ترمولوپیکینگ، دابل کیک درامینگ و ساختار غیر متعارف آهنگ‌ها از مشخصه‌های این سبک هستند.

در طول دهه ۸۰ میلادی برخی گروه‌های ترش متال نمونه‌های اولیه بلک متال را خلق کردند. این گروه‌ها که اصطلاحا به آن‌ها «موج اول» هم گفته می‌شود ونوم، بَثِری، هِل‌هَمِر و سلتیک فراست بودند.
«موج دوم» که در اوائل دههٔ ۹۰ میلادی پدیدار شد عمدتا شامل گروه‌های نروژی میهم، بورزوم، دارک‌ثرون، ایمورتال و ایمپرر بود.
در واقع این گروه‌های موج دوم بودند که بلک متال را به عنوان یک سبک مشخص و متمایز توسعه دادند و به‌زودی بلک متال از اروپا به آمریکای شمالی راه یافت.

بلک متال همواره در تضاد با جریان‌های روتین فرهنگی بوده‌است، به‌خصوص دو خصیصهٔ انسان‌گریزی و مسیح ستیزی که در میان بیشتر هنرمندان این سبک به چشم می‌خورد.
برخی از هنرمندان بلک متال در به‌آتش کشیدن کلیساها، قتل و برخی «جریان‌های ملی/اجتماعی‌گرایانهٔ افراطی» نقش داشته‌اند. غالب هنرمندان این سبک با پوشیدن لباس‌های سیاه رنگ، استفاده از نقوش و سمبل‌های مربوط به مرگ و گریم‌های ترسناک، چهره‌ای شیطانی و تهدیدآمیز از خود ارائه می‌کنند.

به دلیل آن‌ چه که شرح‌ اش رفت و برخی دلایل دیگر، این گونهٔ موسیقی اغلب یک سبک «موسیقی زیرزمینی» به شمار می‌آید.

[Maximus]

تنها كاربران عضو مي توانند لينك ها را مشاهده كنند. در تماس باشید

[Eastwave]

تنها كاربران عضو مي توانند لينك ها را مشاهده كنند. در تماس باشید